november 24, 2016 Wat is er nu meer relevant op een site met de naam: woonprettig, dan de relatie te bespreken die je als woningbezitter onderhoud met je naaste buren. Wanneer die relaties heel erg goed zijn, is het letterlijk prettig wonen. Echter, wanneer er veel irritaties en vervelende dingen gebeuren tussen jou en je buren, voel je je echt minder prettig en een stuk minder thuis in je eigen huis. Vandaar dat het spreekwoord er niet voor niets is: een goede buur is beter dan een verre vriend. Ergens is de logica achter het spreekwoord ook volkomen te begrijpen. Met buren heb je nu eenmaal ook meer te maken dan met verre vrienden. En wellicht is jouw relatie met je buren perfect in orde, toch is het niet zo heel erg vanzelfsprekend als je denkt. Het meest bizarre verhaal hoorde ik laatst op de radio. Daar heeft een man uit een niet nader te noemen plaats in Nederland, een verbod gekregen van de rechter om zich nog in de nabije buurt van zijn buren te begeven. Het was een heftig verhaal om te horen, en een soort van gebiedsverbod krijg je natuurlijk niet zomaar. Het gezin dat het slachtoffer was in deze kwestie, was jarenlang geterroriseerd door de man. Als de man het opgestelde verbod door de rechter toch breekt, hangt hem een boete van maar liefst 300.000 euro boven zijn hoofd! Het was namelijk als volgt gegaan: in het midden van de jaren ’90 kwam het gezin in de straat van de verdachte wonen. De eerste twee jaar verliepen redelijk normaal, totdat de vader begon te merken dat er spullen uit het huis verdwenen. Eerst dacht hij nog dat hij zelf vergeten was waar hij de zaken had opgeborgen, tot de verdwijningen steeds vaker voorkwamen. In overleg met zijn vrouw besloten ze camera’s op te hangen, en wat bleek? De buurman was degene die geregeld ongewenst binnen kwam. Toen ze de buurman daarmee confronteerden, ontkende hij alles. Tegelijkertijd werd de overlast alleen maar heviger, het werd zelfs zo ernstig dat de buurman het gezin begon te bedreigen en te treiteren. Hierdoor kreeg de man in de buurt al snel de bijnaam “het monster”. Sterker nog: zo noemde hij zichzelf ook. Te bizar voor woorden gewoon. Achteraf bleek dat de vorige bewoners ook waren weggepest door de buurman. Toen ik het verhaal op de radio aanhoorde, begreep ik wel waarom. De politie heeft inmiddels toegegeven dat ze veel te nalatig zijn geweest wat betreft deze zaak. En het gezin zelf? Dat zijn wat mij betreft de grote helden, want ze laten zich niet kleineren en blijven gewoon wonen waar ze nu wonen.